1772

 Starostę  tytułuje się wyraźnie wójtem w Krasnymstawie, Dubience, Hrubieszowie i Tarnogórze. Wpływ zwierzchności starościńskiej na obsadzanie urzędów landwójta przejawia się tu w mianowaniu lub zatwierdzaniu na tym stanowisku chętnie widzianej osoby. W Krasnymstawie z prawa tego korzystali starostowie do reform Sejmu Wielkiego. W 1771 i 1772 roku, Andrzej Dubiński – komisarz generalny starosty – Kazimierza Krasińskiego, aprobował na stanowisku landwójta Jana Tabiszewskiego, tytułującego się czasem wójtem. Dekret asesorski zapadły w sprawie między miastem a starostą 28 maja 1774 roku utrzymywał starostę przy tym prawie: „Co do postanowienia landwójta i pisarza miejskiego przychylając się także do ordynacji innych miast, że to postanowienie tak landwójta  jako i pisarza wójtowskiego do samego tylko urodzonego wójta woli należy”. Zalecono przy tym, by landwójtów powoływać spośród ławników lub rajców. Widzimy następnie jak w myśl tego dekretu starosta Krasiński w 1775 roku wystawia pisemny „instrument” na pisarstwo wójtowskie dla Michała Brochockiego, a w 1787 roku starosta August Kicki – analogiczny „instrument” na landwójtostwo dla Antoniego Bielawskiego. Po Konstytucji 3 Maja starostowie krasnostawscy nie korzystali już z prawa obsadzenia  urzędu landwójta. Ten ostatni przybiera zgodnie z zasadami konstytucji grodzieńskiej miano wójta od 1794 roku i nie spotyka się już nazwy „landwójt”.